نگرشی بر ناگفته های مکتب شیکاگو در مطالعات شهری

توسعة شهری در هر دوره مستلزم نظام فکری عقلایی و تفکر فلسفی – ایدئولوژیک قالب‌بندی شده در مکاتب، نظریه‌های علمی، بستر قانونی و سیاست گذاری کارآمد برگرفته از ظرف زمان و مکان می‌باشد. بر این اساس بشر نیز در طول حیات خود کوشیده است همة فعالیت‌های خود از جمله آرایش فضایی زمین را بر مبنای اصول ایدئولوژیک و اعتقادی ساماندهی کند.از این رو شهر به عنوان نمودی نوین از تمدن بشری و کانون تقدس، ثروت و قدرت، پدیده‌ای مستقل و خودگردان نیست؛ بلکه بخشی از ساخت جامعه و تبلور عینیت یافته‌ای از نیاز‌های اساسی گروه‌های مختلف اجتماعی ساکن در آن می‌باشد که از شرایط اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و ایدئولوژیک ناظر بر آن تأثیر می‌پذیرد و در هر دوره نمایانگر تفکر سازندگان آن می‌باشد. حال آنکه شکل گیری این گزاره‌های ایدئولوژیک خود تابعی از شرایط و بستر مکانی – زمانی زایش این مبانی فکری اثر بخش می‌باشند، تا جایی که مطالعة این نظرگاه‌ها بدون توجه به بستر زمانی و مکانی آن عقیم می‌ماند. در این پژوهش زمینه‌های شکل‌گیری و بلوغ مکتب شیکاگو از منظر عوامل بستر ساز آن، دیدگاه‌ها و اصول، نظریات و نظریه پردازان این مکتب مورد مطالعه قرار  می‌گیرند.